Klokken Martinuskerk Roodhuis 100 jaar

Al honderddertig jaar roepen de H. Franciscus, de H. Martinus en de H. Cecilia, de klokken van onze kerk, ons meerstemmig ter kerke. De klokken werden geschonken door parochianen. Op 21 aug 1891, t.g.v. de eerste mis in de nieuwe kerk, luidden ze voor het eerst. Daarna zorgde de oorlog voor een kink in de kabel. Op 18 mei 1943 werden de klokken door de Duitsers meegenomen. Deze kwamen nooit meer terug. Op 7 maart 1949 werden 3 nieuwe klokken met dezelfde namen en met dezelfde afbeeldingen erop gekocht en in gebruik genomen. Dat gebeurde met een bijdrage van het rijk vanwege de geleden oorlogsschade.
Vijfentwintig jaar later (maart 1974) verscheen het volgende gedicht in de krant. Daaruit een aantal coupletten

Doe’t de ranke toer, lyk in ûnderdûker-boer
syn stim ferlear, hie hy ek neat te sizzen mear

Under oan de toer te swijen, stienen hja mei har trijen
ús klokken….. te gek, de oarlog hie in te grutte bek

Roppers ta fre en bea, no ynsetten foar it kwea.
Lieders, stellen troch wrede hân, om te brûken tsjin ús lân

Mar….Wie met deze klokken schiet, wint toch echt de oorlog niet

In maart 1949, nei 5 jier stom, kriget ús toer syn stim werom
Juns let, …………de bertesong, ik hjear it noch op ‘e gong

Earst wat ûnwennig, letter trije stimmich
En gjin klanken fan wrok of haat, mar fan in nei begjin yn maart

Klokken fan Reahûs, bliuw en sjong foar tsjerketiid, foar âld en jong
Hâld it leauwende folk dochs bij inoar en rop de fjilden oer yn koar:

Minsken, ek in dizze tiid is ús stim, in oprop ta jimme,
ta eare fan Him

Wiebe Brandsma